1. Balkan Savaşı, 8 Ekim 1912 ile 30 Mayıs 1913 tarihleri arasında Sırbistan, Bulgaristan, Karadağ ve Yunanistan Krallıklarından oluşan Balkan Birliği ile Osmanlı Devleti arasında gerçekleşen bir savaştır. Bu savaşla birlikte Balkan ülkeleri, Osmanlı Devleti'nin Balkanlar'daki topraklarının çoğunu ele geçirmiştir. Osmanlı Devleti, bu savaş sonucunda Edirne ve Kırklareli'ye kadar olan yerleri Balkan devletlerine vermek zorunda kalmıştır.

1. Balkan Savaşı'ndan önceki dönemde, Bulgaristan Berlin Antlaşması'yla umduğunu bulamamış, bağımsızlığını elde ettikten sonra Balkanlarda etkili olmaya başlamıştır. Sırbistan ise Bosna-Hersek'in ilhakı sonrası benzer politikalarla hareket etmeye başlamıştır. 1912 yılında Rusya, Sırbistan ve Bulgaristan arasında arabuluculuk yaparak bir ittifak kurulmasına öncülük etmiştir. Bu ittifaka daha sonra Karadağ ve Yunanistan da katılmıştır. Balkan devletleri, Makedonya'yı da ele geçirmek amacıyla 8 Ekim 1912 tarihinde Osmanlı Devleti'ne savaş ilan etmişlerdir.

Savaş başladığında, Sırplar ve Bulgarlar Makedonya'da, Karadağlılar ve Sırplar Sancak'ta, Bulgar ordusunun bir kısmı ise Trakya'da konuşlanmıştı. Osmanlı ordusu, bu ittifaka karşı dört bölgeye ayrılmış ve hazırlıklarını tamamlamıştı. Bulgaristan, Balkan ülkeleri arasında en güçlü ve eğitimli orduya sahipti ve hedef olarak Makedonya ve Trakya'yı seçmişti. Ana kuvvetleri Trakya'da teşkilatlanmıştı. Sırbistan, Osmanlı Devleti'nin Vardar ordusunu yenmeyi planlamıştı; ana kuvvetleri üç ordu halinde Üsküp'e ilerleyip, bir tümenle bağımsız tugay Yeni Pazar sancağında Karadağlılarla birleşerek harekat düzenleyecekti. Yunanistan ise müttefikler arasında en zayıf kara ordusuna sahipti, ancak deniz gücüne sahip tek ülkeydi. Bu durum, diğer müttefikler için önemli bir unsurdu, zira Osmanlılar Anadolu'daki birliklerini Avrupa'ya nakledemeyecekti. Yunanistan, bu nedenle ittifak arasına kabul edilmişti. Osmanlı Devleti ise çeşitli sorunlarla uğraşıyordu. 2. Meşrutiyet'in sonrasındaki siyasi sorunlar devam ediyordu. Ordunun bir bölümü Trablusgarp'ta İtalyanlarla, bir kısmı da Yemen'de isyanı bastırmakla meşguldü. Anadolu'dan takviye alınmadan Rumeli'de ordu kurmak oldukça zordu. Siyasi çekişmeler nedeniyle ordu içindeki yenilikler yapılmamıştı. Rumeli'de bulunan ikmal yolları sorunluydu. En büyük sorun ise savaş öncesinde ordudaki askerlerin önemli bir kısmının yaş haddinden terhis edilmiş olmasıydı. Böylece tecrübeli askerlerden yoksun bir ordu oluşmuş oldu. Ordularının tamamı eksik sayıyla ve teçhizatla savaşmıştır.

Osmanlı ordusunun durumu, Balkanları korumaya yeterli değildi. Bu yüzden Balkan Birliği devletleri bu savaştan zaferlerle ayrılmıştır. Bulgarlar doğuda Trakya'nın büyük bir kısmını, Yunanlılar Selanik, Serfice, Bozcaada, Sakız, Limni ve Midilli'yi, Sırplar Üsküp, Priştine ve Manastır'ı, Karadağlılar ise Sırplarla birlikte Arnavutluk'u paylaşmışlardır. Bu ağır yenilginin ardından Osmanlılar barış istemiş ve Londra Konferansı düzenlenmiştir. Bu konferans sonucunda Osmanlılar toprakları açısından büyük kayıplar yaşamıştır. Avrupa'da bulunan topraklarının %83'ü kaybedilmiştir. Ayrıca Ege adaları, On iki ada ve Girit kaybedilmiştir. Bulgaristan en fazla toprak alan ülke olmuştur. Karadağ ise en az toprak alan ülke olmuştur. Osmanlılar Kırklareli'ne kadar olan tüm topraklarını kaybetmiştir. Buna rağmen ülkelerin bu paylaşımından memnun olmaması nedeniyle 2. Balkan Savaşı başlamıştır.