Amasya Tamimi, tam bağımsız ve ulusal egemenliğe dayanan yeni Türkiye Cumhuriyeti'nin temellerini oluşturan ilk belge olması nedeniyle Türkiye Cumhuriyeti açısından büyük öneme sahiptir. 21 Haziran 1919 tarihinde Amasya'da Saraydüzü Kışlası'nda Mustafa Kemal Paşa önderliğinde Amasya Tamimi görüşmeleri başladı. 22 Haziran sabahına kadar devam eden bu görüşmelerde çok önemli kararlar alındı.

Bir ihtilal bildirisi niteliği taşıyan Amasya Tamimi'nde ilk kez ulusal egemenlikten bahsedilmiştir. İstanbul Hükümeti'nin düşmanlar tarafından esir alındığı belirtilerek, İstanbul Hükümeti hiçe sayılmıştır. Milleti yine milletin azim ve kararının kurtaracağı vurgulanarak Kurtuluş Savaşı'nın amacı ve yöntemi hakkında açıklamalar yapılmıştır.

Mustafa Kemal, kendisinin hazırladığı Amasya Tamimi'ni 9. Ordu Müfettişi sıfatıyla imzalamıştır. Bu bildiri 15. Kolordu Komutanı Kazım Karabekir'e ve Cemal Paşa'ya da sunulmuş ve onların da onayını aldıktan sonra, bildiri 22 Haziran 1919'da tüm ülke mülki amir ve askeri komutanlara telgrafla Abdurrahman Rahmi Efendi tarafından ulaştırılmıştır.

Nutuk'ta ifade edilir ki, aslında bu taslak dört madde olarak dikte edilmiştir. Bu taslak metninin sonunda, Mustafa Kemal'in, Kazım Karabekir'in, metnin tebliğ işlerinden sorumlu Hüsrev Bey'in, yaver Muzaffer Bey'in ve Nutuk'ta adı geçmeyen bir sivil memurun imzaları vardır. Bu kişilerden başka imzalar da bulunmaktadır. Fakat bu imza sahiplerinin adları Nutuk'ta geçmemektedir. Amasya Tamimi'ndeki bu imzaların sahipleri İstiklal Savaşı'nı başlatan fakat Kurtuluş Savaşı sonrası Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası adı altında muhalif bir parti kurdukları için gözden düşen Rauf Orbay, Refet Bele ve Ali Fuat Paşa'dır.